Η κρίση του 2008 άλλαξε πολλά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την οικονομία οι κύριοι παίκτες της. Γεγονός που αποδεικνύεται κυρίως από την συμπεριφορά των Κεντρικών Τραπεζών των ανεπτυγμένων χωρών, η πλειοψηφία των οποίων ακολουθεί, εν μέσω και του νομισματικού πολέμου που λαμβάνει χώρα τελευταία, ακραίες πολλές φορές νομισματικές πολιτικές χαλάρωσης, οι οποίες πριν από μία δεκαετία θα ήταν σχεδόν αδιανόητες.
Στο πλαίσιο αυτό μπαίνει και η απόφαση σταθμός του Μάριο Ντράγκι στις 22 Ιανουαρίου για ποσοτική χαλάρωση, η οποία πέραν των ευεργετικών επιπτώσεων που αναμένεται να έχει στον πληθωρισμό θα ασκήσει καθοδικές πιέσεις στο ευρώ. Η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας αντίστοιχα στα πλαίσια των Abenomics, της οικονομική πολιτικής του πρωθυπουργού της, Shinzo Abe για τόνωση της οικονομίας, ακολουθεί μία συνεχιζόμενη πολιτική νομισματικής χαλάρωσης με μαζική αγορά κεφαλαίων από το 2011 ως και σήμερα. Η ισοτιμία του γιεν προς το δολάριο υποχώρησε ως συνέπεια αυτής της πολιτικής στο ναδίρ της επταετίας τον Νοέμβριο του 2014. Χαρακτηριστικό είναι ότι και οι δύο Κεντρικές Τράπεζες πήραν τις αποφάσεις τους εν όψει της απειλής του αποπληθωρισμού και της αναιμικής ανάπτυξης των οικονομιών τους.
Η ριζοσπαστική συμπεριφορά δεν περιορίζεται μόνο στην Ιαπωνία και την Ε.Ε. Οι άσχημες μνήμες για τους καταθέτες από την απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας να αποσυνδέσει το φράγκο από το ευρώ είναι ακόμα νωπές. Και η Κεντρική Τράπεζα της Δανίας αντίστοιχα, εν μέσω μίας τεράστιας κερδοσκοπικής επίθεσης μείωσε το επιτόκιο της στο -0,75%. Όποιος δηλαδή επιθυμεί να έχει καταθέσεις σε δανέζικη κορώνα θα πρέπει να πληρώνει ένα μικρό τίμημα για το προνόμιο.
Στην λογική χαλάρωσης έχουν κινηθεί και οι κεντρικές τράπεζες της Κίνας, του Μεξικού, της Αιγύπτου και μίας σειράς άλλων χωρών. Το αρνητικό οικονομικό κλίμα παρόλα αυτά δεν φαίνεται να αντιστρέφεται. Το βάρος της παγκόσμιας ανάπτυξης φαίνεται έτσι να πέφτει στην ευρισκόμενη σε ανάπτυξη οικονομία των ΗΠΑ.
Και στα πλαίσια αυτά ο κόσμος κρατά την ανάσα του για το τι απόφαση πρόκειται να πάρει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, καθότι μία αύξηση του επιτοκίου της θα προσέθετε ένα ακόμα βαρίδι στην ασθμαίνουσα παγκόσμια οικονομία.
Ν.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου