Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Συνταγή Εκλογικής Επιτυχίας

Με την υποψηφιότητα μου στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 είχα την ευκαιρία να δω τη πολιτική με άλλο μάτι. Ως υποψήφιος έπρεπε -σύμφωνα με κάποιους συνυποψήφιους- να μάθω την Πολιτική «στην πράξη» ξεχνώντας «τα θεωρητικά που μας μαθαίνουν στα έδρανα» -όπως είπαν (με ένα καυστικό τόνο). Με λύπη διαπίστωσα ότι η δική τους πολιτική ήταν η τυπική ελληνική παλαιοκομματική χαζομάρα, αλλά δεν ευθύνονταν αποκλειστικά αυτοί, ευθύνονταν κυρίως οι ψηφοφόροι, οι οποίοι ενίσχυαν τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Συγκράτησα ωστόσο ορισμένα «κόλπα» τα οποία συνηθίζουν να εφαρμόζουν υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, που δυστυχώς αποδίδουν! Θα προσπαθήσω να τα αναφέρω όσο το δυνατόν πιο περιεκτικά, με τη μορφή οδηγιών, όπως ο Μακιαβέλι.

Εάν κατεβαίνεις υποψήφιος δήμαρχος στις εκλογές, φρόντισε να κάνεις προετοιμασίες έναν χρόνο πριν τουλάχιστον. Πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά τον εκλογικό νόμο για να μπορείς να εκμεταλλευτείς και το παραμικρό παραθυράκι: Διαίρεσε νοητά τις τοπικές και δημοτικές κοινότητες σε σόγια και (εφόσον σου δινεται η δυνατότητα) να εντάξεις έναν υποψήφιο στο συνδυασμό σου από κάθε οικογένεια ή από τις μεγαλύτερες οικογένειες της κοινότητας. Φρόντισε να μονοπωλήσεις τις οικογένειες των υποψηφίων, γιατί αν σε προλάβει αντίπαλος και εντάξει με τη σειρά του άλλο μέλος της ίδιας οικογένειας στην παράταξη του, τότε το σόι θα μοιραστεί!

Εάν δεν σου βγαίνουν τα κουκιά, να συνεργαστείς με υποψήφιους Περιφερειάρχες, Αντιπεριφερειάρχες, Βουλευτές και Ευρωβουλευτές. Μπορείτε να αθροίσετε και να ανταλλάξετε τα κουκιά σας και άμα δείτε ότι ο ένας βγαίνει, τότε θα βγει και ο άλλος, άρα η συνεργασία θα ευοδώσει! 

Εάν πάλι δεν βγαίνεις, προχώρα σε δωροδοκίες και απειλές. Η κλασική δωροδοκία με μορφή διορισμού ή με το ταλιράκι διπλωμένο μέσα στο ψηφοδέλτιο πιάνει τις περισσότερες φορές. Εάν όμως δεν πειστεί ο άλλος απ’ τις καλές σου προθέσεις τότε βρες ή δημιούργησε ένα ψεγάδι και απείλησε τον. Εάν πάλι δεν τα καταφέρνεις, να εγγράψεις στους εκλογικούς καταλόγους αλλοεθνείς, στους οποίους είχες εκδώσει μπλε κάρτα μερικά χρόνια πριν (όντας δήμαρχος, ή «χωμένος»). Θα τους φέρεις με πούλμαν για να σε ψηφίσουν και στο τσακίρ κέφι θα τους κάνεις δώρο τις διακοπές. Τέλος, φρόντισε οι δικαστικοί που θα αναλάβουν τη καταμέτρηση να είναι ομοϊδεάτες και να έχουν κάνα βαμμένο νύχι για να σημαδέψουν τα ψηφοδέλτια αντιπάλων, βγάζοντας τα έτσι άκυρα.

Εάν κατεβαίνεις υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος συνεργάσου με υποψηφίους συμβούλους  άλλων βαθμίδων, τοπικών, κοινοτικών, περιφερειακών. Τάξε τους σταυρούς με αντάλλαγμα τους δικούς τους. (Θα το κάνουν, διψούν για lobbying, ακόμα και στο καφενείο του χωριού!). Δεν είναι ανάγκη να κρατάς τις υποσχέσεις σου, άλλωστε δεν κατεβαίνεις επειδή είσαι άξιος και πολυπράγμων, αλλά επειδή είσαι το «καλό παιδί και παλικάρι που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε».
Φρόντισε να τυπώσεις καρτελάκια και φυλλάδια. Ωραιοποίησε και λίγο την ιδιότητα σου. Πχ, το Μπακάλης διατύπωσε το ως "Commercial Manager". Για τους γνωστούς σου δεν πιάνει, οι υπόλοιποι όμως ψαρώνουν! Ειδικά άμα ο συνδυασμός έχει και καμιά υποψήφια έτσι, λιγάκι νοστιμούλα, ανταλλάξτε και κάρτες, θα ψηθεί.

Να κόβεις βόλτες κάθε μέρα, πέρα-δώθε και να χαιρετάς οποιονδήποτε βρίσκεις στο δρόμο σου, ακόμα και τετράποδα! (Καλοχαιρέτας! Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη του Καλομελέτα!). Να είσαι απαράδεκτα κοινωνικός (;). Όπου βλέπεις εγκαίνια, γάμους και χαρές να ‘σαι πάντα πρώτος. Και απρόσκλητος να πας δεν τρέχει τίποτα, και αυτοί απρόσκλητοι θα σου χτυπούν τη πόρτα για ρουσφέτια. *Σημείωση: Οι κηδείες είναι αποκλειστικά για τις βουλευτικές.

Και ‘συ αγαπητέ Ψηφοφόρε! Όχι που δεν θα σ’ έπιανα στο στόμα μου! Διακηρύττεις ότι είσαι δημοκράτης και πως θα ψηφίσεις «για να πάει ο τόπος μπροστά»!  Παστέλια και Μάντολες – εάν ήθελες να πάει ο τόπος μπροστά δεν θα έβγαζες τα μάτια σου με τα ίδια σου τα χέρια τόσα χρόνια τώρα. Εσύ (!) είσαι ο πολιτικός πίσω από τον πολιτικό. Είσαι ο άνθρωπος που προωθεί (δυστυχώς ασυνείδητα και με βλακώδη τρόπο) το προσωπικό του συμφέρον. Ναι! Φυσικά να το προωθείς, αλλά! Οι νόμοι προβλέπουν ότι πρέπει να επιλέξεις αντιπρόσωπο να προωθήσει το συλλογικό συμφέρον της περιοχής, το οποίο συλλογικό συμφέρον πρέπει να συμβαδίζει με το προσωπικό σου! Γιατί αλλιώς ή δεν ξέρεις τι πραγματικά σε συμφέρει, ή οι υποψήφιοι είναι ανίκανοι και κρυψίνοες με αποτέλεσμα να μη σε ενημερώνουν για τις τεράστιες δυνατότητες μιας κοινότητας και ενός συμβουλίου ώστε να επιθυμείς να πράξεις μόνος σου για το δικό σου το καλό, ίσως και των γύρω σου.

Συλλογικό συμφέρον είναι ο δρόμος που θα ασφαλτοστρωθεί, το πεζοδρόμιο που θα φτιαχτεί, η πλατεία που θα ανοίξει, η παραλία που θα καθαριστεί, η πρόληψη δυστυχημάτων, φυσικών καταστροφών και η πολιτική προστασία, η προώθηση του τόπου και των όποιων πολιτιστικών και τουριστικών δυνατοτήτων του, η προστασία του περιβάλλοντος, η ευρυθμία των τοπικών επιχειρήσεων, η ομοιόμορφη ανάπτυξη σε κοινοτικό και δημοτικό επίπεδο γενικότερα.

Δυστυχώς όμως τα μυαλά σου από τη μεταπολίτευση και ύστερα δεν έχουν αλλάξει. Όλα τα παραπάνω έγιναν μπροστά στα μάτια μου, εν έτει 2014 έλαβαν χώρα σε τοπικές εκλογές τέτοιες μικρότητες και μπαγαποντιές. Χάρηκα και λυπήθηκα ταυτόχρονα, γιατί επιβεβαιώθηκα. Αυτά τα σκηνικά των τοπικών εκλογών σε συνδυασμό με τη Χρυσή Αυγή ως τρίτο ελληνικό κόμμα στις Ευρωεκλογές σκοτώνουν τις όποιες ελπίδες μου είχαν απομείνει για μια καλύτερη πορεία της Ελλάδας, έστω και πολύ αργότερα. Εάν συνεχιστούν αυτά και στις βουλευτικές εκλογές, εσείς θα είστε καταδικασμένοι, εγώ σε άλλο πλανήτη! 

- Ένας κακός ψεύτης


Κ.Κ.

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Λίγο λόγια για την Εταιρική Κοινωνική Υπευθυνότητα

Η Εταιρική Κοινωνική Υπευθυνότητα (Ε.Κ.Υ Corporate Social Responsibility, CSR) είναι ένα πρότυπο-σύστημα οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας επιχειρήσεων, οργανισμών και σωματείων με σκοπούς -μεταξύ άλλων- τη προαγωγή της κοινωνικής ευημερίας, τη προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη, μέσω της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο και του σεβασμού στον πολίτη και στο περιβάλλον. Ως μορφή οργάνωσης έγινε ευρέως γνωστή κυρίως από τη δεκαετία του ’60 και ύστερα, σαν ένας μηχανισμός προστασίας απέναντι σε επιχειρήσεις που αγνοούσαν ή και μείωναν κοινωνικές ανάγκες προς χάριν του γρήγορου και εύκολου κέρδους.

Δεν υπάρχουν εθνικοί ή διεθνείς θεσμοί που να επιβάλλουν στις εταιρίες ένα πλαίσιο κοινωνικής υπευθυνότητας. Οι ίδιοι οι οργανισμοί το υιοθετούν με επιλογή τους στο καταστατικό τους και αναπτύσσουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες, προς όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Το σύστημα των κοινωνικά υπεύθυνων εταιριών μπορεί να μην είναι θεσμικά κατοχυρωμένο, αλλά είναι αναγνωρισμένο και ευρέως διαδεδομένο, κυρίως λόγω του αριθμού των εταιριών που το υιοθέτησαν και εξακολουθούν να λειτουργούν σύμφωνα μ αυτό, έτσι ώστε να συμβαδίζουν με τους νόμους, τα διεθνή πρότυπα και την ηθική.

Η ιδέα της θεσμοθέτησης της Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας υποστηρίζεται από ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι εταιρίες και οι οργανισμοί μπορούν και οφείλουν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας μορφής κοινωνικής αλληλεγγύης σε επίπεδο αγοράς και στην ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών. Όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη, επίσης, θεωρούν πως, εφόσον οι κοινωνικά υπεύθυνοι οργανισμοί ιδρύονται και λειτουργούν για συγκεκριμένους σκοπούς, τότε αυτή θα επέλθει μεν μακροπρόθεσμα, αλλά θα είναι σταθερή και θα καθιστά τον οργανισμό οικονομικά βιώσιμο.

Ωστόσο, επικριτές της ΕΚΥ ως συστήματος βιώσιμης ανάπτυξης των επιχειρήσεων υποστηρίζουν ότι το πλαίσιο αγγίζει το ιδανικό και επομένως είναι απλησίαστο, κυρίως επειδή αντιβαίνει στις παραδοσιακές αρχές που συνηθίζουν να υιοθετούν οι εταιρίες για την οικονομική τους ανάπτυξη, στοχεύοντας δηλαδή αποκλειστικά στο δικό τους όφελος και αγνοώντας πολλές φορές την κοινωνία.

Επικρατεί όμως και μια τρίτη άποψη που αμφισβητεί πλήρως την ιδέα της Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας, θεωρώντας την ως ένα μέσο πιστοποίησης της «καλοκαγαθίας» των εταιριών, για να είναι αυτές σε θέση είτε να καλύπτουν «τις βρομιές τους» ή να «λερώσουν» με άλλοθι, όπως λέγεται.

Προσπαθώντας το Δίκτυο Υπεύθυνων Οργανισμών και Ενεργών Πολιτών (QualityNet) να ορίσει τις Κοινωνικά Υπεύθυνες εταιρίες κατέληξε σε ένα πλαίσιο αρχών «Για τον Κοινωνικά Υπεύθυνο Οργανισμό», το οποίο και δημοσίευσε στον ιστότοπο του. Ορισμένες απ’ αυτές τις αρχές παρατίθενται παρακάτω:

Η Κοινωνικά Υπεύθυνη Εταιρία:
1)      Συμμορφώνεται με τις ισχύουσες νομικές και κανονιστικές  ρυθμίσεις,  που αφορούν τη λειτουργία της και τις υπερβαίνει οικειοθελώς αναπτύσσοντας δικές της αυστηρότερες αρχές και αντιλήψεις, σχετικά με τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη προστασία του περιβάλλοντος, τον σεβασμό προς την κοινωνία, τα δικαιώματα των πολιτών, την έγκαιρη και έγκυρη πληροφόρηση των καταναλωτών και τη προστασία της υγείας και της ασφάλειας τους.
2)      Συνεισφέρει στη βιώσιμη ανάπτυξη μέσω της συστηματικής προσέγγισης της Κοινωνικής Υπευθυνότητας ως συστήματος προληπτικής διαχείρισης. Κατανοεί ότι η Εταιρική Κοινωνική Υπευθυνότητα αποτελεί καινοτόμο τρόπο διαχείρισης, μέσω του οποίου ενισχύεται η οικονομική ανάπτυξη και αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα της Εταιρίας, ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζεται η προστασία του περιβάλλοντος και η προαγωγή της κοινωνικής ευημερίας.
3)      Υλοποιεί κοινωνικές δράσεις που καλύπτουν αναγνωρισμένες και τεκμηριωμένες κοινωνικές ανάγκες και έχουν κοινωνικό αποτέλεσμα που μπορεί να μετρηθεί και να αξιολογηθεί σύμφωνα με αναγνωρισμένους και κοινά αποδεκτούς διεθνείς δείκτες.
4)      Εντοπίζει τις τρέχουσες και μελλοντικές επιδράσεις των δραστηριοτήτων και των προϊόντων της στη κοινωνία και το περιβάλλον και τις εντάσσει στην αναπτυξιακή πολιτική της, με δράσεις που περιορίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις της και προάγουν τη Κοινωνική Υπευθυνότητα της.
5)      Δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους, εφαρμόζοντας κατάλληλες πολιτικές και πρακτικές κατά την πρόσληψη, κατάρτιση, ανέλιξη και αμοιβή των εργαζόμενων, έχοντας ως αρχή την ελαχιστοποίηση των διακρίσεων.
(( Περισσότερα στο http://www.qualitynet.gr/ ))

Οι Κοινωνικά Υπεύθυνες Εταιρίες, για να αποδείξουν το συνεχές και ουσιαστικό έργο τους, οφείλουν να συντάσσουν σε τακτά χρονικά διαστήματα τους γνωστούς «Απολογισμούς ΕΚΥ», οι οποίοι στη συνέχεια δημοσιεύονται και αξιοποιούνται ως μέσο διαφήμισης της εκάστοτε εταιρίας ή του εκάστοτε οργανισμού. Επιπλέον συνηθίζεται εταιρίες με κοινωνικές δράσεις να απολαμβάνουν προνόμια και φορολογικές ελαφρύνσεις από τα κράτη στα οποία δραστηριοποιούνται.

Πρέπει, τέλος, να τονιστεί η λανθασμένη απόδοση του αγγλικού όρου ‘Corporate Social Responsibility’ στα ελληνικά ως ‘Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη’. Η διαφορά των εννοιών ‘ευθύνη’ και ‘υπευθυνότητα’ είναι ιδιαίτερα λεπτή: Η υπευθυνότητα είναι μια διαρκής ενεργητική κατάσταση από την εκκίνηση μιας οποιασδήποτε λειτουργίας-διαδικασίας, ενώ η ευθύνη είναι μια παθητική κατάσταση που όμως προκύπτει μετά από ένα συγκεκριμένο γεγονός. Κανείς δεν «ευθύνεται» -έτσι αφηρημένα- για μια κοινωνία, αλλά όλοι είναι «υπεύθυνοι» για τη ευημερία της.

Η Εταιρική Κοινωνική Υπευθυνότητα είναι ένα σύστημα που μελετάται εδώ και δεκαετίες, με πλούσια βιβλιογραφία και σχολιασμό. Τείνει μέχρι ενός ορίου να εφαρμόζεται, αλλά το όριο αυτό κάθε φορά καθορίζεται από τις οικονομικές ανάγκες και τη βιωσιμότητα της εκάστοτε επιχείρησης. Όσοι και να την επικρίνουν όμως, οφείλουν να παραδεχτούν ότι εάν οι εταιρίες είχαν έναν πιο φιλικό προς την κοινωνία χαρακτήρα, τότε η οικονομική κρίση δεν θα ήταν τόσο σκληρή για τους περισσότερους από εμάς.



K.K.